Fragment bretońskiej sztuki „Sen mocy letniej, albo lampa królowej”, wystawianej w każdą rocznicę serii bitew, zwanych – z uwagi na towarzyszące im niezwykłe wydarzenia – Dziwną Wojną.

Akt II, Scena 1

KRÓLOWA ELFÓW.  Oraz ELFY.

Królowa kroczy dumnie po scenie, wydając polecenia pokracznym podwładnym, którzy za nią podskakują, fikołki robią, weselą się.

KRÓLOWA

Chyżo, duszki moje, służki moje, dzieci moje. Spijać rosę z trawy źdźbeł, kwiaty grzać oddechem, liście tulić do snu, mrówkom w budowie mrowisk pomagać. Szu, szu, szu!

ELF PACIOREK

Królowo, pani nasza!

KRÓLOWA

Nie przeszkadzaj!

ELF PACIOREK

Ale mnie mdłości łapią, bleee! Chyba się pochorowałem po nocy spędzonej w księżycowym bajorku. Nie wiem, jak miałbym rosę spijać, chyba cudem i tylko po to, żeby zaraz ją… bleee!

ELF MACIOREK

A ja zeżarłem tyle dzikiego czosnku, że jak na kwiaty chuchnę, to zaraz wszystkie więdną! Naprawdę, nie przesadzam. Mogę królowej pokazać…

KRÓLOWA

Nie trzeba.

ELF CHWACIOREK

A ja…!!!

KRÓLOWA

Ciszej!

ELF CHWACIOREK

A ja nic tylko się drę i nie wiem czemu!!! Od dwóch dni tak mam!!!

KRÓLOWA
No tak, w istocie, liści żadnych do snu nie utulisz

ELFY

Biedni my, biedni! Tyle przypadłości! Cały las stanie, mrówki zaprzestaną budowy, kwiaty zwiędną, liście uschną! Nie damy rady, królowo! Tu trzeba cudu!

KRÓLOWA

Nie cudu, tylko pracy.

ELFY

Ach!

KRÓLOWA

Wysiłku!

ELFY

Och nie!

KRÓLOWA

Rozwagi i sumienności!

ELFY

O, nigdy! Nigdy!

Królowa wzdycha ciężko, siada na środku sceny.

KRÓLOWA

No, niech wam będzie, dzieci moje, niesforne moje maleństwa, poddani od siedmiu boleści. Znajdziemy cudowną odpowiedź na wasze przypadłości. Ale jaką? Ale skąd? Kiedy?

Na scenę wpada Posłaniec na Potężnym Orle.

POSŁANIEC

Moja pani! Wieści mnie doszły o lampie z duchem w środku, którą zgubiono za górami, za lasami, na ziemiach ludzkich, złych i dzikich! O lampie… zdolnej spełniać życzenia! O lampie… prawdziwie cudownej!

KRÓLOWA

Cudowniej, powiadasz?

POSŁANIEC

Powiadam.

POTĘŻNY ORZEŁ

Jeszcze jak!

KRÓLOWA (do Elfów)

No, to na co jeszcze czekacie?

Elfy przez chwilę jeszcze robią fikołki, turlają się, skaczą i dokazują. Potem zbierają się i razem schodzą ze sceny, wymachując przy tym mieczami i groźnie pohukując.